والدگری یا ویترین بارداری؟/ کودکان جدیدترین اسباب بازی فروشگاه مجازی
تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۱۷۲۴۳
زمانی که نوزاد متولد شد بلافاصله او را به آتلیه‌های عکاسی می‌برند تا تن نحیف و کوچکش را در مقابل اشعه دوربین‌هایی قرار دهند که چشم بزرگسالان را هم اذیت میکند. رفته رفته راه رفتن و زمین خوردن کودک شروع می‌شود، اما از سوژه شدن جلوی مخاطبان صفحه مادر در امان نیست.
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- فاطمه داننده؛ کنترل تلوزیون را برمی دارم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این روز‌ها برای دانستن مسائل کاملا شخصی زوجین کافی است کمی در صفحات لایف استایل‌ها سری بچرخانیم. عده‌ای از آنها یا باردار هستند و خبر‌های روزمره شان محور زایمان را در اختیار کاربران قرار می‌دهند یا هنوز قسمتشان نشده و با پالس‌هایی که از خود به مخاطب می‌دهند او را کنجکاو دانستن چنین مسئله شخصی می‌کنند، تا جایی که توانسته اند در کلاس رویا پردازی فعالین فضای مجازی به عنوان یک استاد ماهر تدریس کنند. تظاهر به بی خبری خود از باردار بودن بخشی از سناریو از پیش طراحی شده مادران جوان اینستاگرامی است. قصه ۹ ماه بارداری و پس از آن زایمان تکه‌ای از پازل صفحات لایف استایل هاست که برای کامل‌تر شدن روزمرگی هایشان حتما آن را می‌چینند.
هیچ اتفاقی بی دلیل نیست آنها به محض مثبت بودن آزمایش خود بساط اقتصاد توجه را این بار با فروش زندگی خصوصی در مقابل دیده همگان پهن می‌کنند. ابتدا به اسم چالش "خبر بارداری" فیلم‌هایی از غافلگیری دونفره شان منتشر می‌کنند. اولین بازخورد‌ها را که دریافت کردند و مطمئن شدند به اندازه کافی فالوور‌های گرامی از این اتفاق ذوق زده شده اند و تبریک‌های چند هزارتایی رضایت بخش بوده است به سراغ سایر اعضای خانواده از پدر و مادر و بستگان گرفته تا دوستانی که صمیمی هستند می‌روند. لزومی برای تماشا و انتشار فیلم از لحظاتی که یک فرد غریبه در آن به غریبه دیگر خبر مادر شدن خود را می‌دهد وجود ندارد. اما ضرورت انتشار را زمانی متوجه خواهید شد که به کامنت چنین پست‌هایی سر بزنید.
ذائقه مخاطبینشان به جهت پیگیری‌های بلند مدتی که داشته اند به قدری پذیرای این محتوا است که حتی نظر می‌دهند چرا اینطور گفتی و آنطور نگفتی تا جذاب‌تر شود! صاحب صفحه فضای ساختگی ذهنی خود را طوری پیاده سازی کرده است تا دخالت مخاطبان در شخصی‌ترین اتفاقات زندگی اش جزیی از امتیازات این مرحله باشد. اما پس از تکمیل شدن اطلاع رسانی نوبت به تغییر مشخصات می‌شود. لایف استایل‌ها خبر بارداری خود را در سر در صفحه اینستاگرام قاب می‌کنند. آنها عکس دو نفره شان با برگه سونوگرافی را تزئین کرده و با افتخار تمام در پروفایل جای می‌دهند. تا شاید برای کسی که درحال عبور از صفحه است جالب به نظر برسد و به او در روشن کردن مستطیل آبی رنگ فالوو کمک کند.
از این جا به بعد تمامی پست‌ها قصه مادر شدن را روایت میکند. جشن‌های تعیین جنسیت، سه ماهگی چهار ماهگی و... تا لحظه زایمان برای انتشار عمومی گرفته می‌شود. فرشته سادات پور آذرسا مشاور تربیتی کودک و بازی درمانگر در گفتگو با دانشجو درباره علت رفتار‌های غیر متعارف مادران مجازی اظهار داشت: «مادر‌هایی که ما با آنها مواجه هستیم اکثرا متولدین دهه شصت و اوایل هفتاد هستند. منشا مناسبت‌های عجیب و غریب، گرفتن آتلیه، باغ و... برای کودک به دنیا نیامده به عقده‌های درونی خود پدران و مادران برمی گردد، چون در زمان کودکی و حتی ازدواج خودشان جشن و عکس آن چنانی گرفته نشده یا در خانواده به بچه اهمیت نمی‌دادند. الان می‌خواهند تمام آنها را روی فرزند خودشان پیاده سازی کنند. فضای حاکم در این روز‌ها جنگیدن به هر قیمتی با کمبود‌های گذشته را به ما نشان می‌دهد. آنها تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا مناسبت‌های مختلفی ابداع کنند در نتیجه بتوانند با گرفتن مراسم‌های این چنینی جلب توجه کنند. ریشه این جلب توجه‌ها به نقص‌هایی که تصورش را دارند بر می‌گردد.»
پور آذرسا از ارتباط بین فقدان سواد رسانه‌ای و شکل گیری نیاز‌ها می‌گوید: «وقتی از سواد رسانه‌ای کافی بهره‌مند نباشیم بالطبع از خوراک‌های مجازی تغذیه می‌شویم که سرانجامش زود باوری هر چیزی است که در معرض دید ما قرار دارد. وقتی هر اتفاقی را باور کنیم یک نیاز جدید در ما ظهور میکند. مثلا تا ده سال پیش کسی نمی‌دانست جشن تعیین جنسیت یا از پوشک گرفتن بچه چه ضرورتی دارد. این نیاز الان در مادران فعال شده و فکر می‌کنند اگر از قافله بریز و بپاش‌ها عقب بمانند برای فرزند خود کم گذاشته اند.»
کودکان سلبریتی
لایف استایل‌ها به خوبی می‌دانند تعامل بین صاحب صفحه و مخاطبان شرط اصلی دیده شدن صفحه و در نتیجه افزایش مخاطب است. حالا چه فرصتی بهتر از این زمان؟! به نظرتان کدام پزشک و کلینک مناسب است بروم؟ کدام بیمارستان شرایط بهتری دارد؟ چه چیز‌هایی بخورم؟ در کنار سوالاتی که می‌پرسند از هر رهگذری می‌خواهند تا تجربه‌های مشابهی که خود داشته را با آنها در میان بگذارد. در همین مدت زمان کوتاه خواهیم دید لایف استایلی که تنها محتوای قابل ارائه اش بلند شدن، خوردن و خوابیدن بود تبدیل به یک مرجع پزشکی شده است و از احوالات خود برای افراد حاضر در مجازی می‌گوید. یک طرف داستان نسخه‌هایی است که حاصل تجربه فردی برای خودش بوده و آن را متقابلا برای مادران آینده تجویز میکند و طرف پنهان شده ماجرا توافق‌هایی است که با کلینیک‌های پزشکی میکند. آنها برای معرفی یک پزشک یا مامای کار بلد به مطب ایشان می‌روند و برای تبلیغ مهارت کادر پزشکی نرخ تعیین می‌کنند. اگر پزشکی بپذیرد و این معامله جوش بخورد باید شخص معروف اینستاگرامی ما را به طور رایگان زایمان کند و مبلغی هم بابت این تبلیغات به حساب اش واریز کند.
زمانی که نوزاد متولد شد بلافاصله او را به آتلیه‌های عکاسی می‌برند تا تن نحیف و کوچکش را در مقابل اشعه دوربین‌هایی قرار دهند که چشم بزرگسالان را هم اذیت میکند. گویی در بین پدر و مادران بلاگر ایرانی مسابقه‌ای بر سر آزار فرزند در حال برگزاری است؛ و لایف استایلی برنده است که بتواند نوزاد خود را بیشتر از دیگران بیازارد! رفته رفته راه رفتن و زمین خوردن کودک شروع می‌شود، اما از سوژه شدن جلوی مخاطبان صفحه مادر در امان نیست. اگر فقط چند دقیقه به چهره مستاصل و نگران کودکان در پست‌های اینستاگرامی اهمیت داده شود به راحتی می‌توان دریافت که او هیچ حریم امنی در منزلی که قرار بود مامن و محل رشدش باشد نمی‌بیند و از رفتارهایی که دارد مدام عکس العمل‌های متفاوت می‌بیند. یکی به او می‌خندد دیگری قربانش می‌رود.
غریبه‌ای که چند روزی است غریبه نیست و هویت خاله و عمه مجازی گرفته شکلک در می‌آورد. خیال باطل است اگر تصور شود حالا که بچه یکی دو سالگی را رد کرده است مراسمات ابداعی هم رو به پایان می‌رود. لایف استایل‌ها نشان می‌دهند جشن‌های هزینه بر نه تنها کمتر نمی‌شود بلکه بیشتر از قبل و برای دست شویی رفتن و حرف زدن و... باید مراسم باشکوه گرفت تا صفحه اینستاگرام خالی از محتوا نباشد. مادران در مراسم‌هایی که طراحی می‌کنند بچه‌ها را به هر شکل و شمایلی در می‌آورند تا همرنگ دکور شود. باید پرسید آیا بچه هم جزیی از دکور می‌باشد که این طور او را محصور لباس‌های تنگ و خشن می‌کنید؟
پور آذرسا در این باره توضیح می‌دهد: «تنها کودکی که سر چهار راه‌ها وسیله می‌فروشد کودک کار نیست بلکه این بچه‌ها هم کودک کار مجازی حساب می‌شوند طی بررسی‌هایی که کردیم به یک پدیده وحشتناک رسیدیم. برخی از مامان‌های بلاگر برای مراسم‌هایی که می‌گیرند بچه را اپیلاسیون می‌کنند تا در عکس قشنگ باشد بچه پنج شش ساله را به آرایشگاه می‌برند تا سر و شکلش طبیعی اش را عوض کنند. ظلم بزرگ اینجاست که کودک را وارد دنیای بزرگان می‌کنند دنیایی که به او تزریق میکند تو به اندازه کافی زیبا و دوست داشتنی نیستی و برای شرکت در یک مراسم حتما باید هزینه‌های زیادی برایت بکنیم تا ظاهرت عوض شود. بچه باید لباس راحتی داشته باشد بازی کند به زور یک لباس پفی و رسمی ست مادر به او می‌پوشانند و جای اینکه از مهمانی لذت ببرد جلوی دوربین‌های عکاسی ژست می‌گیرد. مادران لایف استایل فرصت کودکی کردن را از فرزندان خود می‌گیرند این روند تربیتی عواقب جبران ناپذیری در شخصیت کودک خواهد گذاشت.»
ایشان ادامه می‌دهند: «بزرگترین آسیب کودک سلبریتی این است که از وقتی بچه چشم باز میکند با حجم زیادی از محبت و قربان صدقه‌های کاذب رو به رو می‌شود هر رفتاری میکند همه‌ی نگاه‌ها به سمتش می‌چرخد. در پیج لایف استایل‌ها می‌بینید تکه کلام‌های بچه بین دهان فالوور‌ها می‌چرخد وقتی واژه‌ای را به شکل خاص تلفظ میکند تمام فالوور‌های آن صفحه مثل او آن کلمه را می‌گویند. این کودک فقط چند سال می‌تواند بچگی بکند و حرکت هایش جذابیت داشته باشد زمانی که وارد دوران بلوغ شد نخواهد توانست به همان میزان قبل همه را متوجه خود کند و روح و روانش آسیب می‌بیند. اساس رفتار کودکان جلب توجه است وقتی با رفتار‌های ناسالم والدین و اطرافیان به این ماجرا دامن زده شود باعث می‌شود بچه با خود درگیر شود که الان چه نمایشی اجرا کنم تا همه به من اهمیت دهند قطعا شخصیت او ضربه می‌خورد و همیشه دچار نگرانی است.»
مادران خود سانسور
زندگی حقیقی و مجازی در ماهیت خود تفاوت‌های زیادی دارد. کودکی که در خانواده بلاگر بزرگ می‌شود با شرایط متفاوت تری نسبت به هم سالان خود مواجه خواهد شد. والدین این کودکان با رفتارهایی که داخل منزل دارند به او یاد می‌دهند اگر همه جای خانه بهم ریخته بود عیبی ندارد همین قسمت مرتب باشد برای عکس ما کافی است. یا هر روز ما این غذا را نمیخوریم مشکلی ندارد طوری صحبت کنیم که انگار همیشه خوراک‌های رنگین و متفاوتی داریم و از این دست رفتارهایی که نشان از تظاهر دارد. پور آذرسا در خصوص چنین رفتارهایی بیان میکند: «فرزندان ناخودآگاه در موقعیت‌های مختلف تقلید می‌کنند. آنها با مشاهده چنین رفتارهایی شروع به الگو برداری دروغ و تظاهر از درون خانواده می‌کنند. حتی اگر از تظاهر خبری نباشد و از این امکان برخوردار باشند خانواده با او نمایش مصرف را تمرین می‌کنند. کودک را به باوری می‌رسانند که تو به شخصه از خودت چیزی برای ابراز نخواهی داشت بلکه باید به یک جشن تولد، لباس و وسایل خاصی وصل شوی تا همه تو را ببینند.»
لایف استایل‌هایی که حتی از نقشه فرزندآوریشان کاسبی می‌کنند هیچ شباهتی به مردمی که درگیر مشکلات مختلفی هستند و آرزو‌ها برای داشتن بچه می‌کنند ندارند، اما به راحتی می‌توانند ذائقه مردم را شبیه به خود کنند. طوری که دیده می‌شود مادران سوالات خود را پیرامون فرزند پروری به جای پرسیدن از متخصص کودک از آنان می‌پرسند. پور آذرسا می‌گوید: «جای تاسف است که مادران ما سوالات تخصصی خود را از بلاگر‌های روز مره محور می‌پرسند، زیرا خیال می‌کنند کسانی که کودک خود را مدل اینستاگرامی کرده اند و توانسته اند ویترین زیبایی از خود نشان دهند مورد تایید هستند. باید توجه کرد مامان‌های بلاگر تمام سکانس‌ها را دوربین به دست همزمان با ما می‌بینند و بچه هیچ حریم امنی ندارد مثلا بچه داخل حمام رفته و آب بازی میکند یا یواشکی مشغول بهم ریختن اتاق است با گوشی او را خفت می‌کنند.
آنها می‌دانند اگر همان لحظه بچه را دعوا کنند از دنبال کننده‌ها واکنش منفی می‌گیرند پس به منظور حفظ عدد فالوور‌ها هم که شده دچار خود سانسوری می‌شوند. بنده به عنوان مشاور کودک با تنبیه و دعوا مخالف هستم، اما در روند تربیت کودک باید متوجه بود یک سری رفتار‌ها پیامد دارد و نمی‌توان هر کاری انجام داد. مادران خود سانسور رفتار‌های خود را مطابق میل فالوور‌ها تنظیم می‌کنند. برای آنها ویترین اهمیت دارد و نه روش صحیح تربیتی.»
ایشان معقتد است چنین صفحاتی مورد تایید نیست. مادران برای دریافت اطلاعات تربیتی از رفتن به سمت لایف استایل‌ها خودداری کنند و به متخصص‌های کودک مراجعه کنند تا با یادگیری مهارت‌های فرزند پروری روان و جسم کودک و خودشان را سالم نگه دارند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: بلاگری لایف استایل اینستاگرام لایف استایل ها رفتار هایی فالوور ها رفتار ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۱۷۲۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟
کودکان با صحبت‌کردن بی‌وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می‌آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش‌های خاص خودش را دارد. در مرحله‌ای که کودک یاد می‌گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم‌کم مقدار صحبت‌کردن او بیشتر می‌شود. صحبت‌کردن و سؤال پرسیدن روش‌هایی‌اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده میکند و دنیای اطرافش را بیشتر می‌شناسد.
به گزارش چطور، گرچه گاهی این صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست‌وجوی راه‌های ساکت‌کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به‌دنبال یافتن راه‌حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ‌ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم‌کم صحبت‌کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟ ۱. اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت‌کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که کودک صرف‌نظر از محیط و اطرافیان، بی‌وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.
۲. اضطراباگر کودک حین صحبت‌کردن بی‌وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتارهایی مانند خجالت‌کشیدن یا گوشه‌گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می‌دهند.
۳. هوش زیادصحبتکردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه‌ای از توانایی کلامی فوق‌العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت‌کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.
۴. اوتیسماگر صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه‌ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت‌کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.
راهکارهای مقابله با پرحرفی کودکانعلت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این‌همه سؤال و جواب خسته می‌شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می‌شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار مؤثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تأثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.
۱. تعیین کنید چه صحبت‌هایی نیاز به پاسخ دارندهمه حرف‌های کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی‌کردن با خودش حرف می‌زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف‌هایی که کودک خطاب به شما می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد، با مهربانی جواب بدهید ولی وارد حریم صحبت‌کردن او با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی‌کردن را یاد بگیرد.
مثلا اگر می‌گوید «من می‌خوام با رنگ‌های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می‌گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده‌ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.
۲. حدومرز تعیین کنیدبه زبانی ساده و قابل‌فهم به کودک توضیح دهید که کارهای دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی‌کردن و صحبت‌کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی‌کردن با او کنید.
با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع می‌شود و وقتی مشغول کارهای دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت‌گذراندن با کودک اختصاص می‌دهید، کم‌کم می‌فهمد چه زمانی وقت بازی‌کردن و صحبت‌کردن با شماست.
۳. مراقب لحنتان باشیدهرگز حرف‌هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ‌وقت دست از حرف‌زدن برنمی‌داری!» باعث می‌شود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت‌زده شود.
به‌جای صحبت‌کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرف‌های تو هستم، اما کارهای دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می‌کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت‌کردن باعث می‌شود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی‌توانید تمام‌وقت کنارش باشید.
چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟هیچ کودکی مجهز به مهارت‌های مختلف به دنیا نمی‌آید؛ ما والدین مهارت‌های مختلف را به آنها می‌آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت‌های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه‌ای سرگرم‌کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.
۱. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهیدبهتدریج باید تحمل ساکت‌ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم‌کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگوها بازی کنیم». از زمان‌های کوتاه شروع کنید و به‌تدریج این زمان را افزایش دهید.
در ابتدا همراهی‌اش کنید و به‌مرور اجازه دهید به‌تنهایی مشغول بازی‌کردن شود. اسباب‌بازی‌های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه‌اش برای بازی‌کردن افزایش و برای صحبت‌کردن بیش از حد کاهش یابد.
۲. خودکنترلی را با کودک تمرین کنیدبا تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرف‌های شما گوش کند. کتاب‌های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش‌دادن هنگام حرف‌زدن دیگران را از زبان شخصیت‌های قصه روایت کنید. حتی می‌توانید خودتان قصه‌ای جذاب بسازید و با نهی‌کردن پرحرفی شخصیت‌های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت‌کردن کار خوشایندی نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت